Osiągnięcia cywilizacji starożytnej Grecji -literatura

 Na terenie starożytnej Grecji doskonale rozwijała się literatura, której rozwój przypadł na okres  V – IV wiek p.n.e. Rozwój literatury był możliwy dzięki upowszechnieniu się pisma.  Na przestrzeni wieków alfabet grecki często się zmieniał, zawierał 24 znaki . Grecy od XIV wieku p.n.e. znali alfabet fenicki, który dostosowali  do własnego użytku, wprowadzając samogłoski : a, e, i, o, u oraz spółgłoski.   Skutkiem znajomości alfabetu stały się narodziny literatury greckiej.
 

Podziału literatury dokonał Arystoteles wyróżniając w niej:

1. EPIKĘ
2. DRAMAT
3. LIRYKĘ

Najwybitniejszymi twórcami starożytnej Grecji byli:

Ajschylos (525-456 r.p.n.e.)-napisał on 90 tragedii z których w całości zachowało się tylko 7
Eurypides (485-406 p.n.e.)-głosił idee równości wszystkich ludzi
Sofokles (496 - 406 r. p.n.e.)-napisał ok. 120 utworów ale tylko nieliczne zachowały się do dziś
Homer (VIII w. p.n.e.)-autor dwóch wielkich eposów "Iliady" i "Odysei"
Hezjod, Hesiodos (VIII/VII w. p.n.e.)-twórca nowych form eposu

Najwybitniejsze utwory:
"Król Edyp"
"Antygona"
"Teogonia"
"Dzieje"
"Wojna Peloponeska"
"Iliada"
"Odyseja"



źródła:
historia.na6.pl/literartura_starozytnej_grecji
 portalwiedzy.onet.pl/68626,,,,grecji_starozytnej_literatura,haslo.html
 www.starozytnosc.info/rozwoj-literatury

Sytuacja polityczna i społeczna w Grecji

Grecja jest demokracją parlamentarną. Na czele państwa stoi prezydent, który jest wybierany przez parlament na pięcioletnią kadencję. Władzę ustawodawczą sprawuje parlament oraz prezydent. Parlament składa się z 300 parlamentarzystów, wybieranych na czteroletnią kadencję.

Obecna sytuacja polityczna

W czerwcu 2012 po powtórnych wyborach (po majowych nie utworzono rządu), premierem został Andonis Samaras z Nowej Demokracji tworząc koalicyjny rząd z PASOK-iem i Demokratyczną Lewicą (DIMAR). W czerwcu 2014, po uprzednim wycofaniu się DIMAR, krajem kierowały jedynie te same dwie partie, na przemian sprawujące władzę od 1974 r.
Po przedterminowych wyborach w styczniu 2015 roku, wygranych przez Koalicję Radykalnej Lewicy (SYRIZA), premierem został Alexis Tsipras, tworząc rząd koalicyjny z Niezależnymi Grekami. 5 lipca 2015 odbyło się referendum, w którym Grecy większością prawie 62% opowiedzieli się przeciwko zagranicznej pomocy finansowej na warunkach „trójki".

Gospodarka Grecji jest społeczną gospodarką rynkową, od 2002 r. środkiem płatniczym jest euro.
Grecja należy do najbardziej zadłużonych państw w UE.Greckie zadłużenie wynosi 175 PKB
czyli ok. 340 mld euro.
Bezrobocie wynosi  26 proc. i wzrosło 4-krotnie w stosunku do sytuacji przed kryzysem i jest najwyższe w UE. Sytuacja ta dotyczy ludzi młodych, poniżej 24 roku życia niewykształconych. Niemalże 55% spośród z nich nie ma zatrudnienia.
W celu uniknięcia niewypłacalności rząd narzuca, pod presją kredytodawców, kolejne cięcia budżetowe i oszczędności, co powoduje wzrost bezrobocia.

źródła:
http://www.bankier.pl
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gospodarka_Grecji

Teatr w Starożytnej Grecji

Narodziny i rozwój teatru w starożytnej Grecji wiązały się z kultem i świętami ku czci boga wina i winnej latorośli Dionizosa. W trakcie obchodów Dionizji organizowano konkursy, w których wystawiano tragedie, komedie i dramaty satyrowe. Sztuką teatralnym zawsze towarzyszyły występy chóru, na początku sztuka teatralna była tylko i wyłącznie śpiewem i tańcem chóru, a pierwszy aktor do tragedii został wprowadzony przez Tespisa. W VI w. p.n.e. chór uczestniczący w obrzędach wyłonił z siebie koryfeusza, przewodnika chóru. Aktor prowadził dialog z chórem, z upływem czasu wprowadzano do sztuk kolejnych aktorów a ograniczano jednocześnie chór. Aktorami mogli być tylko mężczyźni, dlatego do ról kobiecych zakładali specjalne maski malowane na biało. Maski nie tylko odróżniały role kobiece od męskich, ale także pozycję społeczną. Aktorzy grali w chitonie, w butach na koturnie. Zawodowe zespoły aktorów zaczęły powstawać dopiero w okresie hellenistycznym. Amfiteatry początkowo budowano z drewna, później zaczęto wznosić je z kamienia. Wstęp na przedstawienia teatralne był wolny, na widowni mogli zasiadać także niewolnicy, jedynie na przedstawienia komediowe nie mogli wejść kobiety i młodzież. Z czasem zaczęto pobierać opłatę za wstęp w wysokości dwóch oboli, jednak ubodzy mogli podziwiać sztuki dzięki specjalnym zasiłkom wypłacanym przez państwo. Miejsca w pierwszych rzędach były zarezerwowane dla dostojników. Publiczność żywo reagowało na to co działo się na scenie, wyrażając swoją aprobatę oklaskami a niezadowolenie gwizdami i obrzucaniem orzechami a nawet kamieniami.
Źródła:
 http://portalwiedzy.onet.pl/21270,,,,grecji_starozytnej_teatr,haslo.html
http://www.bryk.pl/wypracowania/historia/staro%C5%BCytno%C5%9B%C4%87/24472-teatr_w_staro%C5%BCytnej_grecji.html

Architektura w Starożytnej Grecji

        Architektura starożytnej Grecji to przede wszystkim liczne świątynie budowane na cześć różnych bóstw. Mimo, że świątynie były rozległe i okazałe to jednak Celli , czyli pomieszczenia kultowe były bardzo wąskie. Świątynie były miejscami kultu, gdzie składano ofiary (dobra materialne, jedzenie, zwierzęta, a czasami ofiarą stawał się człowiek). Ofiary składano na ołtarzu przed świątynią. Istnieją trzy główne antyczne porządki architektoniczne, które różnią się ornamentyką i proporcjami kolumn, głowic (kapiteli) i belkowania, czyli konstrukcji opierającej się na głowicach są to styl joński, koryncki i dorycki. Wspaniałość greckiej architektury nie polega na wysokim poziomie techniki, lecz na genialnym wyczuciu proporcji oraz wyostrzonej świadomości perspektywy. Przykładem może być zwyczaj pogrubiania środkowych części kolumn po to, by oglądane z pewnej odległości nie sprawiały wrażenia wklęsłych.

 Dorycki porządek architektoniczny : 

W którym kolumna (trzon wraz z głowicą) wsparta była bezpośrednio (bez bazy) na stylobacie. Trzon, który zwężał się ku górze, posiadał w połowie lub 2/3 wybrzuszenie oraz był pokryty równoległymi żłobkami (kanelurami). Głowica przybierała kształt poduszki, w górnej części posiadała kwadratową płytę.

 Joński porządek architektoniczny: 

      Odznacza się lekkością i smukłością proporcji oraz dużą liczbą elementów zdobniczych. Kolumny mają profilowaną bazę, gęsto kanelowny (żłobkowany ) trzon oraz głowicę z kimationem i wolutami (ślimacznicami).

Koryncki porządek architektoniczny:

         Powstał najpóźniej i różnił się od stylu jońskiego odmienną proporcją kolumny(smuklejsza) i dekoracją głowicy. Głowica koryncka składała się z trzonu kalatosu ("koszyk") okolonego dwoma rzędami liści akantu. O górną część kalatosu opierały się 4 woluty, na których spoczywał abakus. Między dużymi wolutami znajdowały się mniejsze, a z nich wyrastała palmeta.